Temat trądziku różowatego (rosacea) powraca jak bumerang. I nic w tym dziwnego. Rosacea jest powszechną chorobą zapalną skóry (przewlekłą, nawracającą), która występuje głównie na twarzy (środkowa część twarzy, nos, policzki, czoło, podbródek; zdarzają się też objawy oczne). Choroba charakteryzuje się występowaniem rumienia, zaczerwienieniem skóry, teleangiektazjami, grudkami / krostami. Dotyka do 10% światowej populacji, przy czym kobiety częściej niż mężczyzn (ale rhinophyma, czyli guzowatość nosa występuje głównie u mężczyzn). Chociaż najczęściej występuje w przedziale wiekowym od dwudziestu do czterdziestu lat, to może ona dotyczyć osób w każdym wieku, a w związku ze swoją lokalizacją, widocznością, może prowadzić do uczucia stygmatyzacji, co z kolei może negatywnie wpływać na dobrostan psychologiczny i społeczny osób na nią cierpiących. Częstość występowania trądziku różowatego różni się w zależności od grupy etnicznej. Najczęściej dotyka osoby o jasnej karnacji, czyli o fototypach skóry I i II, a następnie Azjatów i osoby o ciemnej karnacji.
W majowym wydaniu Journal of Cosmetic Dermatology ukazał się artykuł pt. „Leczenie trądziku różowatego: kompleksowy przegląd” (J Cosmet Dermatol. 2022;21:1895–1904), którego autorami są specjaliści z kilku krajów (Indii, USA, Emiratów Arabskich, Brazylii i Niemiec). O przyczynach choroby Autorzy piszą dosłownie w kilku zdaniach, natomiast zgodnie z tytułem koncentrują się na jej leczeniu.
Autorzy pracy zwracają uwagę na to, że kilka metod terapeutycznych stosowanych w leczeniu trądziku różowatego przyniosło różne rezultaty ze względu na złożoną patogenezę choroby. Podstawą postępowania z trądzikiem różowatym jest edukacja pacjentów, unikanie przez pacjentów czynników zaostrzających chorobę, ustalanie rutyny pielęgnacji skóry, farmakoterapia lekami miejscowymi i doustnymi w celu opanowania nawrotów oraz terapia laserowa/świetlna. Leczenie musi być dostosowane indywidualnie do pacjenta i najczęściej należy łączyć różne metody w celu radzenia sobie ze zmiennymi oznakami i objawami trądziku różowatego.
W terapii rosacea stosuje się kilka metod leczenia, w tym wspomniane już leki miejscowe, leki ogólnoustrojowe, lasery i terapie oparte na świetle. Leki miejscowe, takie jak kwas azelainowy, metronidazol i sulfacetamid/siarka, doustne antybiotyki, takie jak tetracykliny i doustne retinoidy same lub, najczęściej w połączeniu, stanowią podstawę leczenia. W przypadku typu rumieniowo-teleangiektycznego najlepiej stosować terapie światłem, takie jak intensywne światło pulsacyjne i pulsacyjny laser barwnikowy. Nowością w arsenale terapeutycznym są miejscowo: brymonidyna, oksymetazolina, iwermektyna, inhibitory kalcyneuryny (takrolimus, pimekrolimus), tetracykliny o zmodyfikowanym uwalnianiu w małych dawkach oraz toksyna botulinowa (o toksynie w leczeniu rosacea przeczytacie więcej poniżej
Autorzy dokładnie omawiają każdy ze stosowanych w terapii preparat (miejscowy, doustny) czy urządzenie. Wszystkich zainteresowanych tym tematem zapraszamy do lektury oryginalnego tekstu.
1/ Sharma A, Kroumpouzos G, Kassir M, et al. Rosacea management: A comprehensive review. J Cosmet Dermatol. 2022;21:1895–1904. doi:10.1111/jocd.14816
