Cellulit to powszechny problem dermatologiczny występujący głównie u kobiet. Dotyka ok 80%-90% kobiet wszystkich ras po okresie dojrzewania. Charakteryzuje się wgłębieniami i wgnieceniami powierzchni skóry, nadającymi jej wygląd skórki pomarańczowej i występuje głównie w obszarach o większym magazynowaniu tłuszczu, takich jak uda, pośladki i brzuch.
Etiopatogeneza
Etiopatogeneza cellulitu nadal pozostaje zagadką, ale skóra właściwa i tkanka podskórna, samodzielnie lub w połączeniu, są zaangażowane w ten proces. Zauważono, że otyłość może pogorszyć stan skóry objętej zmianami. Cellulit jest powiązany z estrogenem, a wzrost poziomu estrogenów przyspiesza jego powstawanie. Estrogen może być odpowiedzialny za różne etapy związane z patogenezą cellulitu. Menopauza również pogarsza stan z powodu zwiększonej przepuszczalności naczyń i słabego napięcia naczyń krwionośnych. Uważa się, że atrofia skóry w dotkniętych obszarach, zmiany w przegrodach podskórnych, niedotlenienie, zwiększona lipogeneza i stan zapalny są czynnikami przyczyniającymi się i wszystkie razem mogą być odpowiedzialne za powstawanie cellulitu.
Więcej niż problem estetyczny
Cellulit jest obecnie uważany za coś więcej niż tylko problem estetyczny. Wydaje się, że istnieje korelacja między stadium cellulitu a predyspozycją do choroby ogólnoustrojowej. Ze względu na zaangażowanie pewnych powszechnych mechanizmów patologicznych cellulit może być związany z insulinoopornością, otyłością i zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym. Hiperinsulinemia może przyspieszać lipodystrofię. Następuje utrata funkcji endokrynnej dystroficznej tkanki tłuszczowej. Dlatego też cellulit rozpoznawany jest teraz jako odrębna jednostka patologiczna o powiązaniach ogólnoustrojowych i negatywnym wpływie na psychikę pacjentów.
Publikacja naukowa
Jedną z najnowszych publikacji naukowych na temat cellulitu jest artykuł przeglądowy pt. „Cellulite: Presentation and management” międzynarodowej grupy dermatologów, który ukazał się na łamach kwietniowego wydania Journal of Cosmetic Dermatology (J Cosmet Dermatol. 2022;21:1393–1401).
Celem specjalistów z Niemiec, Austrii, Szwajcarii, USA, Indii, Iranu i Rumunii było omówienie etiologii, patofizjologii i leczenia cellulitu. Przeszukali oni literaturę w celu wyszukania artykułów z PubMed/Medline i Google Scholar oraz powiązane strony internetowe. Do przeglądu wzięli również pod uwagę odsyłacze z odpowiednich artykułów. Uwzględnili artykuły poglądowe, badania kliniczne, przeglądy systematyczne, metaanalizy oraz istotne informacje z wybranych stron internetowych.
W swoim przeglądzie podsumowują obecne patofizjologiczne rozumienie cellulitu, a sugerowane opcje leczenia obejmują modyfikację stylu życia, preparaty do stosowania miejscowego, które zmniejszają lipogenezę, poprawiają mikrokrążenie, zwiększają syntezę i integralność macierzy zewnątrzkomórkowej i zwiększają lipolizę, doustną suplementację peptydami kolagenowymi, masaż (endermologia), subsekcję, terapię falą uderzeniową, radiofrekwencję, urządzenia laserowe i świetlne, wypełniacze skórne, kolagenazę Clostridium histolyticum, ultradźwięki i karboksyterapię.
Osoby zainteresowane tematem, znające jęz. angielski zachęcamy do zapoznania się z oryginalnym artykułem https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/jocd.14815
Miłej lektury!
Cellulite: Presentation and management”, Journal of Cosmetic Dermatology 2022;21:1393–1401.
