Czy wiecie o tym, że ocet, a dokładniej kwas octowy może być wykorzystywany w terapii niektórych chorób skórnych?
Piszą o tym naukowcy amerykańscy w artykule opublikowanym w najnowszym wydaniu International Journal of Dermatology (Acetic acid and the skin: a review of vinegar in dermatology, Vol. 61, Issue 7, July 2022, pp 804-811).
Ocet był używany od wieków jako przyprawa i także jako konserwant żywności. Wykazano też, że ma właściwości przeciwutleniające i przeciwdrobnoustrojowe korzystne w stanach takich jak rak, nadciśnienie, cukrzyca i schorzenia dermatologiczne.
Nazewnictwo
Nazewnictwo różnych rodzajów octu opiera się na materiałach wyjściowych stosowanych w procesie fermentacji. Jeśli tym materiałem są jabłka to otrzymujemy ocet jabłkowego (ACV), jeśli ryż to w wyniku fermentacji dostajemy ocet czarny. Kwas octowy (AA) powstaje w wyniku fermentacji alkoholowej, która przekształca alkohol etylowy w AA. Zawartość AA w occie może być różna – 4 i 8% w zależności od niewielkich różnic w produkcji. Chemiczną pochodną AA jest kwas trichlorooctowy (TCA), który ma zastosowanie jako piling chemiczny do różnych wskazań.
Szczypta historii
Ocet był stosowany w leczeniu ran przez Hipokratesa od roku 420 pne, kiedy jego działanie lecznicze było już dobrze znane. Jest to popularny domowy środek leczniczy, a strony internetowe coraz częściej zachęcają pacjentów do stosowania go w przypadku różnych dolegliwości dermatologicznych takich jak np. trądzik, egzema i grzybica paznokci.
Cel pracy przeglądowej
Jak podkreślają w swoim artykule Autorzy, ważne jest, aby dermatolodzy zapoznali się z dowodami potwierdzającymi użyteczność octu, a także z potencjalnymi działaniami niepożądanymi, aby mogli skutecznie doradzać pacjentom. W artykule omówiono dowody na stosowanie octu w leczeniu kilku chorób skóry, w tym np. infekcji bakteryjnych i grzybiczych, brodawek, zapalenia skóry. Autorzy omówili także działania niepożądane związane ze stosowaniem octu przez pacjentów.
Zastosowanie octu w chorobach dermatologicznych
Istnieje wystarczająca ilość dowodów na pozytywne efekty stosowania octu w wielu schorzeniach dermatologicznych. Chociaż kwas octowy był stosowany jako składnik terapii złożonych, to Autorzy pracy zwracają uwagę też na dowody na zastosowanie komercyjnie dostępnego octu (5% kwas octowy), ponieważ jest on osiągalny dla wszystkich. Okazuje się, że 5% kwas octowy ma udowodnione działanie przeciwdrobnoustrojowe i przeciwgrzybicze. Posiada też właściwości przeciwutleniające i jest przydatny w leczeniu kilku schorzeń skóry, w tym pęcherzowego oddzielania się naskórka (EB, epidermolysis bullosa), świądu mocznicowego i rozstępów ciążowych. Wykazano jednak, że jego działanie przeciwdrobnoustrojowe i przeciwgrzybicze różni się w zależności od rodzaju zastosowanego octu i rodzaju drobnoustrojów. Ocet może okazać się przydatny w leczeniu poparzeń spowodowanych przez niektóre gatunki meduz, w przypadku rogowacenia łojotokowego, a także jako składnik pilingów wykonywanych w terapii trądziku guzkowo-torbielowatego. Istnieją również dowody na jego korzystne działanie w świądzie, usuwaniu wszy głowowych.
Chociaż ogólnie jest bezpieczny, niewłaściwe użycie może spowodować uszkodzenie skóry. Dlatego też w przypadku zmian dermatologicznych lepiej nie stosować go „na własną rękę”, bez konsultacji ze specjalistą.
