Tête-à-tête z Dermatologią 2019 – sprawozdanie z konferencji

W dniach 18-19 maja br. w Hotelu Narvil Conference & SPA w Serocku odbyła się ósma już Konferencja Tête-à-tête z Dermatologią, zorganizowana przez Laboratoire Dermatologique Bioderma. Te dwudniowe spotkania od lat cieszą się uznaniem lekarzy i zyskały renomę konferencji o bardzo wysokim poziomie merytorycznym i praktycznym. Nie inaczej było i teraz. Dobór tematów i wykładowców już od pierwszych chwil spotkania wzbudzały zainteresowanie uczestników. Tegoroczna Tête-à-tête z Dermatologią poświęcona była dzieciom, a jej tematem były „Choroby skóry u dzieci – od teorii do praktyki”. Tradycyjnie już, patronat nad spotkaniem objęło Polskie Towarzystwo Dermatologiczne.

Po krótkim wystąpieniu Pani Elżbiety Kicińskiej-Baran, Dyrektora Generalnego Naos Polska (właściciela marek Laboratoire Dermatologique BIODERMA oraz Institut Esthederm), witającym Uczestników i otwierającym Konferencję, i kilku słowach Pani Moniki Zapart, Dyrektora Naukowego firmy, która zapoznała nas z programem spotkania, rozpoczęła się pierwsza sesja pt. „Skóra dziecka”. Sesję tę poprowadzili: dr hab. n. med. prof. nadzw. Beata Kręcisz oraz dr hab. n. med. prof. nadzw. Wojciech Baran. Jako pierwszy wystąpił gość z zagranicy – prof. Zsuzsanna Szalai, specjalistka w dziedzinie dermatologii i pediatrii, szefowa Kliniki Dermatologii Narodowego Instytutu Dziecięcego Heima Pala w Budapeszcie.

Tematem Jej wystąpienia były różnice w strukturze i leczeniu skóry dzieci i dorosłych. Od razu na wstępie Pani Profesor powiedziała, że zmiany skórne występują bardzo często u dzieci, ale w przeszłości leczone były przez pediatrów i dermatologów. Powiedziała, że do 30% wizyt u pediatrów wiąże się z problemem skórnym. Przypomniała, że po urodzeniu, w ciągu pierwszych 4 tygodni życia następuje stopniowa adaptacja do warunków jakie panują poza łonem matki. Trzeba pamiętać, że skóra noworodka ma słabo wykształcony płaszcz lipidowy. pH wynosi 6,2-7,5 (po pierwszych 3 tyg. życia spada do 5,0-5,5 ponieważ kwaśny odczyn przeciwdziała nadmiernemu rozwojowi mikroorganizmów). Grubość naskórka wynosi 40-50µm. Warstwa rogowa skóry noworodka jest bardzo cienka i składa się na nią kilka warstw luźno ułożonych keranocytów, przez co słabiej zapobiega ona utracie wody. Z dnia na dzień zmniejsza się jednak przeznaskórkowa utrata wody (ang. transepidermal water loss, TEWL), a na skórze zaczyna tworzyć się flora bakteryjna.

Problemy skórne, z jakimi najczęściej spotykają się pediatrzy to pieluszkowe zapalenie skóry, atopowe zapalenie skóry czy infekcje bakteryjne lub wirusowe. Częstymi problemami występującymi u dzieci są też: naczyniaki krwionośne, plamy typu „czerwonego wina”, atopowe i kontaktowe zapalenie skóry, łojotokowe zapalenie skóry, trądzik i łysienie plackowate. Jak powiedziała prof. Szalai, lekarze dysponują różnymi możliwościami terapeutycznymi. W przypadku np. naczyniaków, doskonałe rezultaty osiąga się po terapii propranololem. W przypadku atopii, łuszczycy czy łysienia do dyspozycji są nowe terapie biologiczne. Lada moment osiągalne będę też nowe preparaty miejscowe, które wzbogacą możliwości lecznicze. Najważniejsze jednak w tym wszystkim jest to, żeby nie traktować pacjentów pediatrycznych tak jak osób dorosłych.

Drugie wystąpienie (prof. dr hab. n. med. Magdalena Czarnecka-Operacz) poświęcone było pułapkom diagnostyczno-klinicznym w dermatologii dziecięcej. Już w pierwszych słowach swojego wystąpienia prof. Czarnecka-Operacz zaznaczyła, że dermatologia wieku dziecięcego stanowi niezwykle trudny dział specjalizacji jaką jest dermatologia-wenerologia, a dermatolog-wenerolog powinien cechować się umiejętnościami diagnostyczno-terapeutycznymi w zakresie zmian skórnych pojawiających się u pacjenta niezależnie od jego wieku.  W przypadku jednak pacjentów pediatrycznych, szczególnie w okresie noworodkowym, niemowlęcym czy w przypadku wcześniaków wymagana jest ogromna wiedza i doświadczenie praktyczne, aby nie popełnić błędu, który może nieść za sobą fatalne skutki. Jak zaznaczyła, nie wszystkie zmiany skórne u dziecka manifestujące się klinicznie rumieniem i świądem to atopowe zapalenie skóry, i nie każdy świąd skóry wynika z alergii, zwłaszcza pokarmowej. Istnieje ogromna liczba odmiennych klinicznie dermatoz charakterystycznych dla dzieci i zawsze należy szukać pomocy u dermatologa, jeśli zmiany skórne są niejednoznaczne i wymagają szczegółowej diagnostyki. Życie pokazuje, że w przypadku wystąpienia jakichkolwiek zmian skórnych u swoich pociech rodzice zwracają się zwykle w pierwszej kolejności do pediatry, zatem do lekarza rodzinnego, a dopiero potem do dermatologa. Na zakończenie swojego wystąpienia Pani Profesor przestrzegła przed długotrwałym stosowaniem sterydów u dzieci.

Zamykającym pierwszą sesję było wystąpienie dr hab. n. med. Adriany Rakowskiej na temat diagnostyki różnicowej chorób włosów u dzieci. Jak mogliśmy usłyszeć, przyczyny łysienia występujące u dorosłych rzadko występują u dzieci, natomiast schorzenia występujące u dzieci takie jak np. zespół luźnych włosów anagenowych, grzybice owłosionej skóry głowy rzadko diagnozowane są u dorosłych. Diagnostyka łysienia u dzieci jest trudna i powinna być jak najmniej inwazyjna, a metodą taką jest trichoskopia, która umożliwia ocenę dużej liczby łodyg włosowych podczas jednego krótkiego badania. Największą trudność w postawieniu prawidłowej diagnozy stanowią przypadki łysienia ogniskowego, które na podstawie obrazu klinicznego są najczęściej rozpoznawane jako łysienie plackowate, a innymi przyczynami mogą być grzybica owłosionej skóry głowy, łysienie skroniowe trójkątne i wrodzony niedorozwój skóry.

Po godzinnej przerwie na lunch gotowi byliśmy na nową porcję wiedzy. Drugą sesję, „Szerokie spojrzenie na skórę dziecka – dialog interdyscyplinarny”, poprowadzili: prof. dr hab. n. med. Iwona Flisiak oraz dr hab. n. med. prof. nadzw. Witold Owczarek. Jako pierwsze głos zabrały dr n. med. Bożena Siewierska oraz dr hab. n. med. Agnieszka Owczarczyk-Saczonek. Omówiły choroby pasożytnicze u dzieci. Doktor Siewierska przypomniała, że pasożyty dzielimy na dwie grupy: pierwotniaki i robaki. Wśród robaków wyróżnia się robaki obłe – nicienie i przywry – oraz robaki płaskie – tasiemce. Niestety choroby pasożytnicze nadal stanowią zagrożenie dla zdrowia, przyczyniają się do znacznej zachorowalności i śmiertelności na świecie. Można jednak uniknąć kontaktu z pasożytami kierując się kilkoma podstawowymi zasadami, bez względu w jakiej części globu znajdujemy się. Należy pamiętać o: myciu rąk, owoców i warzyw, piciu napojów z fabrycznie zabezpieczonych butelek, spożywaniu mięs, ryb czy skorupiaków poddanych odpowiedniej obróbce termicznej, zabezpieczaniu się przed kleszczami, komarami, meszkami itp. Doktor Owczarczyk-Saczonek omówiła natomiast zagadnienia dotyczące m.in. prowokacji przez pasożyty pokrzywki przewlekłej spontanicznej (CSU).

„Rola diagnostyki hormonalnej i leczenia hormonalnego u dzieci i młodzieży” to temat, który przygotowały i przedstawiły prof. dr hab. n. med. Aneta Gawlik (specjalista endokrynolog) oraz dr hab. n. med. Grażyna Kamińska-Winciorek. Niektóre choroby występujące w okresie dzieciństwa czy u nastolatków wymagają ścisłego współdziałania endokrynologa i dermatologa. Najlepszym przykładem potwierdzającym to jest trądzik pospolity, który jest częstą prezentacją kliniczną zaburzeń hormonalnych, w tym przede wszystkim hiperandrogenizmu nadnerczowego w przebiegu klasycznej lub nieklasycznej postaci wrodzonego przerostu nadnerczy, hiperandrogenizmu jajnikowego czy zaburzeń funkcji tarczycy. Jak podkreślały ekspertki, trafna diagnoza i leczenie hormonalne mogą stanowić o tym, czy leczenie przyniesie odpowiednie rezultaty i zmiany skórne ustąpią. Nierzadko przyczyną skierowania do endokrynologa czy ginekologa nastolatki z trądzikiem jest decyzja o konieczności włączenia antykoncepcji hormonalnej ze względu na planowane leczenie izotretynoiną. Innymi częstymi wskazaniami do konsultacji endokrynologicznej są: łysienie plackowate lub androgenowe, bielactwo nabyte czy liszaj twardzinowy.

Nie mniejszym zainteresowaniem cieszył się wykład dr Darii Wierzbińskiej, radcy prawnego, omawiający aspekty prawne postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u dzieci. Doktor Wierzbińska skupiła się na uzyskiwaniu zgody na leczenie małoletniego pacjenta, postępowaniu w przypadku odmowy udzielenia zgody lub braku możliwości jej uzyskania, formach udzielania zgody oraz osobach uprawnionych do uzyskiwania informacji o stanie zdrowia pacjenta małoletniego. Omówiła także aspekty prawne leczenia „off-label”.

Drugi dzień Konferencji to Leczenie skóry w praktyce. Odbyło się sześć warsztatów w mniejszych grupach. Do wyboru mieliśmy takie zagadnienia jak:

1/ Diagnostyka molekularna alergii  pokarmowej i gabinecie dermatologicznym – praktyczne algorytmy

 – dr n. med. Łukasz Błażowski;

2/ Najczęstsze wysypkowe choroby zakaźne wieku dziecięcego – rozpoznawanie

dr Izabela Tarczoń;

3/ Neurofibramatozę, ale co jeszcze konsultować genetycznie?

dr hab. n. med. prof. nadzw. Aleksandra Jezela-Stanek;

4/ Manifestacje skórne u dzieci z zaburzeniami odporności

dr hab. n. med. Bożena Mikołuć;

5/ Zapalenie skórno-mięśniowe u dzieci

prof. dr hab. n. med. Dorota Krasowska;

6/ Leczenie łuszczycy u dzieci

dr hab. n. med. prof. nadzw. Wojciech Baran.

Tradycyjnie już Organizatorzy zadbali również o wspaniałą rozrywkę podczas sobotniego wieczoru. Jedną z atrakcji był występ Mateusza Ziółki, zwycięzcy III edycji „The Voice of Poland”. O innych nie będziemy wspominać, żeby nie zdradzać wszystkich szczegółów tego wspaniałego wieczoru 😉

Firmie gratulujemy wspaniałej organizacji – interesujących i praktycznych wykładów – i korzystając z okazji dziękujemy, że nasza redakcja i w tym roku mogła uczestniczyć w  wydarzeniu, które już na dobre wpisało się  w kalendarz ważnych imprez dermatologicznych.

Related posts

One Thought to “Tête-à-tête z Dermatologią 2019 – sprawozdanie z konferencji”

  1. […] Tête-à-tête z Dermatologią 2019 – sprawozdanie z konferencji […]

Leave a Comment