Trądzik różowaty (rosacea) jest przewlekłą chorobą zapalną skóry twarzy. Dotyka też oczu. Występuje zazwyczaj u osób dorosłych. Donoszono wprawdzie o występowaniu trądziku różowatego u dzieci, ale jest on trudny do zdiagnozowania ze względu na brak walidowanych kryteriów w tej grupie wiekowej. Objawy kliniczne trądziku różowatego mogą się pokrywać i mogą zmieniać się z czasem lub pod wpływem różnych wyzwalaczy u tego samego pacjenta w trakcie trwania choroby.
Występowanie rosacea u dzieci
Istnieje niewiele badań dotyczących trądziku różowatego wyłącznie u dzieci, a częstość występowania i rozpowszechnienie tej choroby u dzieci są nieznane. Wydaje się, że problem dotyka w równym stopniu chłopców i dziewcząt, a średni wiek w chwili pojawienia się zmian wynosi od 4 do 5 lat. Może wystąpić u pacjentów z każdym typem skóry. Jednak grudkowo-krostkowy trądzik różowaty (PPR, papulopustular rosacea) wydaje się występować częściej u dzieci z jasnym fototypem skóry, podczas gdy okołoustne zapalenie skóry (POD, periorificial dermatitis) występuje w równym stopniu u dzieci z ciemnym i jasnym typem skóry.
Patogeneza trądziku różowatego
Patogeneza trądziku różowatego jest złożona i obejmuje między innymi:
– interakcje między genami a czynnikami środowiskowymi;
– rozregulowanie wrodzonego układu odpornościowego;
– modyfikacje układu nerwowo-naczyniowego.
Objawy kliniczne u dzieci obejmują postać teleangiektatyczną, trądzik różowaty grudkowo-krostkowy, trądzik różowaty oczny, okołoustne zapalenie skóry, trądzik różowaty ziarniniakowy oraz idiopatyczny ziarniniak aseptyczny twarzy.
Postępowanie
Nie ma szczegółowych wytycznych dotyczących leczenia trądziku różowatego u dzieci. Postępowanie z tą chorobą w dzieciństwie jest więc podobne jak u dorosłych. Ogólne zalecenia opierają się na identyfikacji i unikaniu czynników wyzwalających, takich jak ciepło, światło UV i zaprzestaniu miejscowego stosowania kortykosteroidów, jeśli takie istnieją.
Obecnie leczenie trądziku różowatego u dzieci opiera się na miejscowym stosowaniu: metronidazolu, kwasu azelainowego, klindamycyny, 5% permetryny w kremie, kremu z tretynoiną, 10% sulfacetamidu z siarką (5%) oraz samego nadtlenku benzoilu lub w połączeniu z erytromycyną lub klindamycyną, takrolimusem i pimekrolimusem, a także podawaniu doustnych antybiotyków, takich jak erytromycyna, pochodne tetracykliny u dzieci w wieku > 8 lat i doustnej izotretynoiny w ciężkich przypadkach PPR.
W niektórych opornych przypadkach PPR, zarówno u dzieci, jak i u dorosłych, stosowano także doustną iwermektynę.
• Leczenie miejscowe jest preferowane w łagodnych przypadkach z nielicznymi i zlokalizowanymi zmianami: metronidazol 0,75% krem lub żel, kwas azelainowy 15% żel, 5% permetryna w kremie, miejscowe inhibitory kalcyneuryny lub miejscowy krem iwermektyny 1% w wybranych przypadkach.
• Leki doustne w połączeniu z leczeniem miejscowym są wskazane w umiarkowanych do ciężkich przypadkach: małe dawki doksycykliny dla dzieci powyżej 9 lat i azytromycyna lub erytromycyna u dzieci w każdym wieku, natomiast izotretynoina lub doustna iwermektyna mogą być stosowane w wybranych zaognionych przypadkach.
Spotkaliście się z trądzikiem różowatym u dzieci? Jak sobie radziliście z jego leczeniem?
- L. Noguera-Morel, A. Hernandez-Martın and A. Torrelo, Childhood rosacea and related disorders, Clinical and Experimental Dermatology (2021) 46, p. 430–437.
