Jad pszczeli

 Jad pszczeli

Był już i zresztą wciąż ma rzesze swoich zwolenników jad kiełbasiany, czyli toksyna botulinowa (bardziej znana jako Botox), był jad z węża, który działa podobnie jak botoks – blokuje skurcze mięśni odpowiedzialne za mechaniczne starzenie się skóry, a w rezultacie redukuje zmarszczki, ujędrnia skórę i poprawia owal twarzy.  Czyżby teraz przyszła pora na jad pszczeli, który cieszy się coraz większym zainteresowaniem i popularnością miłośniczek kosmetyków i zabiegów odmładzających?

Jad jest bardzo złożoną mieszaniną naturalnych produktów ekstrahowanych z pszczoły miodnej. Zawiera peptydy, enzymy, biologicznie aktywne aminy i składniki niepeptydowe. Stosowanie jadu pszczelego jako terapia uzupełniająca i alternatywna ciągnie się od tysięcy lat. Jest szczególnie popularny dzisiaj w Chinach i Europie Wschodniej, głównie w przewlekłej chorobie zapalnej. Rosnąca liczba dowodów wykazała m.in. jego działanie przeciwzapalne, przeciwapoptotyczne, przeciwdziałające zwłóknieniu. Dzięki tym właściwościom farmaceutycznym terapia jadem pszczół została również zastosowana jako metoda terapeutyczna w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, stwardnienia zanikowego bocznego, choroby Parkinsona, choroby Alzheimera, zwłóknienia wątroby, miażdżycy, bólu i innych. Chociaż jest szeroko stosowana, terapia jadem pszczół może powodować pewne niepożądane skutki, takie jak miejscowy swędzenie lub obrzęk. Zanim więc rozpoczniemy terapię jadę pszczelim trzeba sprawdzić czy nie jesteśmy na niego uczuleni.

Jad można podawać we wstrzyknięciu lub miejscowo jako krem. Peptydy w jadzie, głównie mellityna i mniej romantycznie nazwany peptyd-401, hamują odpowiedź zapalną przez kombinację działań. Stymulują produkcję kortyzolu, a także stabilizują komórki tuczne. Badania sugerują również, że mellitin może hamować ekspresję genów zapalnych, które powodują bolesny obrzęk tkanek w reumatoidalnym zapaleniu stawów. Ostatnie badania wykazały, że modyfikacja mellityny może znacznie poprawić skuteczność docelowych leków w kapsułkach liposomowych powszechnie stosowanych w leczeniu raka. Przetestowano wiele zmodyfikowanych białek mellitinowych w celu uzyskania związku wystarczająco stabilnego, aby można go było wprowadzić do liposomalnych nanocząstek, a następnie do żywych komórek bez zmiany lub spowodowania ich uszkodzenia. Wykazano także, że oczyszczona surowica jadu pszczelego jest skuteczna w leczeniu łagodnego do umiarkowanego trądziku pospolitego, bez występowania poważnych działań niepożądanych lub podrażnień.

Udowodniono też, że jad pszczeli sprzyja powstawaniu kolagenu i elastyny, które odpowiedzialne są za gładką skórę. Krem posiadający w składzie jad pszczeli stosowany jest zatem jako alternatywa botoksu na wygładzenie zmarszczek, by ujędrnić i wygładzić cerę oraz zmarszczki mimiczne.

Nowoczesne techniki ekstrakcji obejmują przekazywanie małego prądu elektrycznego przez ramę  siatki umieszczonej w komorze ula. Takie działanie powoduje, że pszczoły uwalniają zawartość worka jadu, a ten następnie jest zbierany. Technika ta nie szkodzi pszczołom, chociaż ul pozostaje w stanie pobudzenia przez kilka kolejnych dni.

Ciekawi jesteśmy czy stosujecie jad pszczeli w jakiejkolwiek terapii? Czy spotkaliście się już z produktami kosmetycznymi zawierającymi ten jad?

1/ https://www.pharmaceutical-journal.com/opinion/blogs/bee-venom-and-its-various-uses/11046414.blog?firstPass=false

2/ Sang Mi Han PhD, Sok Cheon Pak PhD, Young Mee Nicholls PhD, Nicola Macfarlane PhD,  “Evaluation of anti‐acne property of purified bee venom serum in humans”, Journal of Dermatology Treatment, Vol. 15, Issue 4

3/ Robert C.Hider, “Honeybee venom: A rich source of pharmacologically active peptides”, Endeavour, Vol. 12, Issue 2, 1988.

4/ Sang Mi Hana, Kwang Gill Lee, Sok Cheon Pak, “Effects of cosmetics containing purified honeybee (Apis mellifera L.) venom on acne vulgaris”, Journal of Integrative Medicine, Vol. 11, Issue 5, 2013.

5/ Shuai Zhanga, Yi Liua, Yang Ye, Xue-Rui, Wang Li-Ting Lin, Ling-Yong Xiao, Ping Zhou, Guang-Xi, Shi, Cun-Zhi Liu, “Bee venom therapy: Potential mechanisms and therapeutic applications”, Toxicon, Vol. 148, 2018.