Co powinniśmy wiedzieć o wirusie opryszczki…

Wirus opryszczki (Herpes simplex virus – HSV) towarzyszy ludzkości od zarania dziejów, a pierwsze wzmianki na jego temat można odnaleźć na sumeryjskich tabliczkach z III tysiąclecia p.n.e. Greckie słowo hérpēs, od którego pochodzi nazwa wirusa, oznacza „pełzanie” lub „czołganie”, co doskonale odzwierciedla postać tego schorzenia, które manifestuje się bolesnymi pęcherzykami z tendencją do grupowania i zlewania się ze sobą.

Herpeswirusy nie są bolączką jedynie człowieka, bowiem występują bardzo  powszechnie i licznie w naturze, głównie u ptaków i ssaków. Przypuszcza się, że prawie każde zwierzę infekowane jest przez co najmniej jeden rodzaj wirusa charakterystyczny dla swojego gatunku. Obecnie zidentyfikowano ponad 100 gatunków wirusa herpes, pośród których 8 wywołuje zakażania u ludzi. Jednym z najczęściej spotykanych jest wirus opryszczki wargowej (HSV-1) oraz genitalnej (HSV-2).

Do zakażenia dochodzi najczęściej w dzieciństwie, przez bezpośredni kontakt z osobą chorą lub z nosicielem wirusa, u którego nie ma żadnych widocznych objawów. Przerwanie ciągłości tkanek, uszkodzenie naskórka i korzystanie z tych samych przedmiotów co osoba zakażona zdecydowanie ułatwia zarażenie. Dzieje się tak, ponieważ wirus przenosi się przez wydzieliny takie jak silna, łzy oraz wydzieliny z narządów płciowych.

Jedynie 10% przypadków zakażenia pierwotnego ma postać ostrą przebiegającą z gorączką i zajęciem jamy ustnej i gardła, bolesnymi nadżerkami i owrzodzeniami. Najczęściej jednak przebieg jest bezobjawowy, a wiele osób nie ma świadomości, że stały się nosicielami wirusa. Wobec powyższych informacji nie powinien dziwić fakt, że ponad 89,9% polskiej populacji posiada przeciwciała swoiste dla HSV-1, a statystycznie u co trzeciej osoby powyżej 15. roku życia występują objawy opryszczki.

Opryszczka wargowa zwykle trwa od 7 do 14 dni. W pierwszych 2-5 dniach występują objawy prodromalne, które zwiastują rozwijającą się już infekcję. Odczuwalne jest wtedy charakterystyczne pieczenie i mrowienie, punktowe obrzmienie oraz zaczerwienienie w okolicach ust. Następnie pojawiają się napięte pęcherzyki wypełnione przezroczystą treścią, która w miarę upływu czasu mętnieje. Ostatnią fazą jest pękanie pęcherzyków i pojawienie się strupów, które ostatecznie odpadają nie pozostawiając po sobie blizny, a jedynie rumień.

Wirus HSV-1 ma dwie charakterystyczne cechy, które odróżniają go na tle innych herpeswirusów. Pierwszą jest krótki cykl replikacyjny trwający od kilku do kilkunastu godzin, który powoduje szybkie rozprzestrzenianie się wirusa i zachodzi we wszystkich komórkach wrażliwych na zarażenie.

Drugą cechą jest przedostawanie się wirusa do zakończeń obwodowych neuronów czuciowych, w których pozostaje w fazie latencji (utajenia). Uśpiony wirus pozostaje w organizmie człowieka już na całe życie, a w niektórych sprzyjających okolicznościach może dojść do jego reaktywacji. Zagnieżdżony w zwojach nerwowych wirus będzie ponownie namnażał się w warunkach obniżonej odporności lub przy urazach skóry, w których mogło dojść do mikrourazu zakończeń nerwowych.

Czynniki sprzyjające nawrotom choroby to przede wszystkim: stres, nadmierna ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe, menstruacja, urazy w okolicach czerwieni wargowej, infekcja górnych dróg oddechowych, a także niektóre zabiegi medycyny estetycznej.

cdn…

Autor: Kamila Szymańska

Related posts

2 Thoughts to “Co powinniśmy wiedzieć o wirusie opryszczki…”

  1. Klara

    U mnie zawsze jak jest duży stres to jest opryszczka, jakbym nie miała wystarczająco problemów. Jednak od jakiegoś czasu, gdy czuję, ze wirus atakuje to łykam polecony przez farmaceutkę heviran. Bardzo pomaga szybko zahamować namnażanie wirusa i uśpić go.

    1. DK

      Acyklovir to substancja dość dobrze znana i dobrze działająca na wirusa opryszczki. Sami też stosujemy…

Leave a Comment