Interdyscyplinarne Oblicza Dermatologii, 13-15 października 2016, Bydgoszcz, Opera Nova.
Interdyscyplinarne Oblicza Dermatologii” to nazwa Konferencji, która odbyła się w połowie października br. w Bydgoszczy. Data, jak i miejsce Konferencji nie były przypadkowe, miały związek z 15. rocznicą działalności Katedry Kosmetologii i Dermatologii Estetycznej CM, UMK oraz uroczystym otwarciem w nowym i nowoczesnym budynku Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego, Kliniki Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunodermatologii CM, UMK.
Oficjalne, uroczyste otwarcie Konferencji miało miejsce w sali głównej OPERA NOVA. Po przemówieniach powitalnych, podczas których głos zabrali m.in. prof. Barbara Zegarska, prof. Rafał Czajkowski, przedstawiciele władz Uczelni i władz miasta, wykład inauguracyjny pt. „Terapie komórkowe w transplantacji twarzy” wygłosiła prof. Maria Siemionow. Z dużym zainteresowaniem wysłuchałam (zresztą nie tylko ja, o czym przekonałam się podczas rozmów po zakończeniu uroczystości) zarówno części na temat transplantacji twarzy, jak również tego czym aktualnie zajmuje się Pani profesor. Dlatego też chciałabym choć trochę przybliżyć Państwu sylwetkę prof. Marii Siemionow i podzielić się informacjami na temat Jej najnowszych badań.
Profesor Maria Siemionow jest polskim chirurgiem i transplantologiem pracującym w Stanach Zjednoczonych. Od 1995 r. kieruje oddziałem chirurgii plastycznej i mikrochirurgii w Klinice Kolegium Medycyny w Cleveland. Od 2005 r. jest profesorem na tamtejszym wydziale chirurgicznym. Jako jedna z ośmiu osób, w grudniu 2008 roku w Cleveland dokonała czwartej na świecie i pierwszej w USA udanej operacji przeszczepienia twarzy. Pacjentka Pani profesor została postrzelona przez swojego męża. W wyniku zdarzenia pacjentka straciła twarz, możliwość mówienia, oddychania. Liczne operacje, którym była poddawana, nie przywróciły funkcji twarzy pacjentce. Dopiero wielogodzinna operacja przeprowadzona przez zespół prof. Siemionow, w której pobrano prawie całą skórę twarzy (80%) od zmarłej pacjentki wraz z głównymi naczyniami krwionośnymi, przyniosła odpowiedni efekt. Największym wyzwaniem dla operatorów było połączenie naczyń krwionośnych i przywrócenie krążenia w przeszczepionej skórze. Przeszczep polegał na rekonstrukcji twarzy łącznie ze strukturami kostnymi, chrzęstnymi i naczyniowymi, dzięki temu twarz mogła nabrać trójwymiarowości. Oprócz tego pacjentka po przeszczepie odzyskała zdolność oddychania, mówienia i jedzenia.
Ostanie badania prof. Siemionow związane są ze zmniejszeniem prawdopodobieństwa odrzucenia przeszczepu poprzez zastosowanie terapii komórkowych. Obecnie do dyspozycji mamy:
– terapie bazujące na transplantacji szpiku kostnego;
– terapie z zastosowaniem komórek macierzystych;
– terapie z zastosowaniem komórek mezenchymalnych;
– terapie z zastosowaniem komórek krwi pępowinowej oraz terapie komórek chimerycznych.
