Mezoterapia w praktyce

Mezoterapia igłowa, po raz pierwszy wykonana przez francuskiego lekarza Pistora w roku 1952, polega na wstrzykiwaniu różnych substancji aktywnych do skóry właściwej i tkanki podskórnej w celach leczniczych czy kosmetycznych. Wykonuje się ją, aby stymulować aktywność fibroblastów i kolagenogenezę oraz, by odwrócić proces degeneracji elastyny.

W efekcie uzyskujemy poprawę jakości skóry – jej ujędrnienie, napięcie, nawilżenie, wygładzenie zmarszczek, ale także redukcję blizn i rozstępów. Terapii poddawane są praktycznie wszystkie obszary ciała, ale najbardziej popularne miejsca do tego typu zabiegu to twarz, dekolt i szyja. Do mezoterapii twarzy najczęściej stosowane są preparaty na bazie kwasu hialuronowego, preparaty odżywcze takie jak witaminy, aminokwasy, mikroelementy czy peptydy biomimetyczne, które dobiera się w sposób indywidualny w zależności od potrzeb danego pacjenta. Mezoterapię igłową stosuje się także w obrębie skóry głowy, jako profilaktykę i leczenie łysienia (wspomaga procesy regeneracyjne mieszków włosowych, a także poprawia krążenie krwi w skórze głowy).

Mezoterapia daje najlepsze efekty, jeśli wykona się serię kilku zabiegów. Najlepiej powtarzać je przez około 2-4 miesiące. Aby podtrzymać rezultaty, 2-3 razy w roku warto poddawać się zabiegom „przypominającym”.

Pomimo tego, że zabieg mezoterapii uważany jest za stosunkowo bezpieczną metodę rewitalizacji skóry, po jego wykonaniu mogą zdarzyć się powikłania. Trzeba być tego świadomym i trzeba być przygotowanym na tego typu ewentualność.

Przegląd publikacji

Doskonałym artykułem obrazującym różnorodność takich działań niepożądanych po wykonanej mezoterapii jest artykuł greckich Autorek pt. „Mezoterapia: profil bezpieczeństwa i radzenie sobie z powikłaniami”, który ukazał się na łamach grudniowego wydania Journal of Cosmetic Dermatology. Celem tego artykułu było podsumowanie wszystkich powikłań związanych z mezoterapią opublikowanych do tej pory, aby zapewnić wgląd w to jak sobie z nimi radzić. Autorki przeanalizowały artykuły pochodzące z baz danych PubMed, EMBASE i SCOPUS, opublikowane w latach 1992-2018 (artykuły w jęz. angielskim, hiszpańskim, niemieckim i francuskim). W literaturze tej istnieje szereg serii przypadków i pojedynczych przypadków opisujący różne skutki uboczne o różnym nasileniu. Leczenie tych komplikacji jest, w większości przypadków, zindywidualizowane.

Powikłania

Infekcje

Zachowanie sterylności i ryzyko infekcji to główne problemy związane z wykonywaniem zabiegów takich jak np. mezoterapia. Aby zminimalizować ryzyko infekcji, ważne jest, aby takie procedury miniinwazyjne były wykonywane przez osoby do tego uprawnione, przeszkolone, które są zaznajomione z przepisami dotyczącymi zasad sterylności, ponieważ naskórek może służyć jako tymczasowy nosiciel kilku niegruźliczych gatunków prątków, jak np. M. fortuitum. Odpowiednie warunki higieniczne w gabinecie oraz stosowanie sterylnych instrumentów i narzędzi pozwoli na zminimalizowanie ryzyka.

Powikłania nieinfekcyjne

Zdarzają się też powikłania nieinfekcyjne. Opisano kilka rodzajów takich działań niepożądanych – głównie jako pojedyncze przypadki poszczególnych pacjentów. Zgłaszano np. występowanie ziarniniakowych reakcji na ciało obce po mezoterapii z zastosowaniem środków takich jak fosfatydylocholina, dezoksycholan, buflomedyl, krzemionka lub karnityna. Oprócz tworzenia ziarniniaków, innym często widocznym efektem ubocznym jest wyraźna reakcja zapalna spowodowana wstrzyknięciem środka mezoterapeutycznego, w wyniku czego tworzą się mikroropnie w skórze właściwej,  dochodzi do zapalenia podskórnej tkanki tłuszczowej zajęciem przegród łącznotkankowych  lub zajęciem zrazików tłuszczowych, a nawet, w ciężkich przypadkach, rozległej martwicy  tkanki tłuszczowej  z mikrozwapnieniami i tworzeniem się  podskórnych cyst oraz owrzodzeń.

To co najcenniejsze w tej pracy, to opisane sposoby radzenia sobie z różnymi powikłaniami. Warto się z nimi zapoznać…

W podsumowaniu Autorki zwracają uwagę na fakt, iż większość pacjentów, a w niektórych przypadkach nawet lekarze, często nie doceniają licznych potencjalnych skutków ubocznych, które mogą wystąpić po mezoterapii. Dlatego też, w celu zminimalizowania ryzyka działań niepożądanych konieczna jest standaryzacja tej procedury dla każdego wskazania.

Literatura:

1/ Mesotherapy: Safety profile and management of complications, Journal of Cosmetic Dermatology 2019 Dec;18(6):1601-1605.

2/ Cosmeceutical product consisting of biomimetic peptides: antiaging effects in vivo and in vitro, Clin Cosmet Investig Dermatol. 2017 Jan 7;10:11-16.

3/ Mesotherapy, Microneedling, and Chemical Peels, Clin Plast Surg. 2016 Jul;43(3):583-95.

4/ Antiaging, photoprotective, and brightening activity in biorevitalization: a new solution for aging skin, Clin Cosmet Investig Dermatol. 2015 Feb 10;8:57-65

5/ Mesotherapy with an Intradermal Hyaluronic Acid Formulation for Skin Rejuvenation: An Intrapatient, Placebo-Controlled, Long-Term Trial Using High-Frequency Ultrasound, Aesthetic Plast Surg. 2015 Feb;39(1):129-33.

Related posts

One Thought to “Mezoterapia w praktyce”

  1. […] Mezoterapia igłowa (lub mikroigłowa) to metoda leczenia łysienia polegająca na śródskórnym wprowadzeniu substancji aktywnych za pomocą iniekcji. Wstrzyknięte w skórę preparaty  podnoszą metabolizm komórek i stymulują fibroblasty do produkcji kolagenu i elastyny, co wpływa korzystnie na mikrokrążenie w skórze właściwej i tkance podskórnej[10]. […]

Leave a Comment